In de 20e eeuw werkte ik vooral in de ICT, in de 21e vooral in het onderwijs.
In diverse onderwijssoorten: Voorbereidend Middelbaar Beroeps Onderwijs, Voorbereidend Wetenschappelijk Onderwijs, MBO en ook nog een tijdje in de huiswerkbegeleiding.
Het bijzondere en aangename van dat laatste was dat we niet alleen kinderen hielpen uit alle soorten voortgezet onderwijs en alle klassen, maar ook in alle vakken!
Bij een jaaropening door de rectrix van dat MBO hield ze een verhaal over de wenselijkheid van onderwijs in het Engels. Dat zou de leerlingen veel meer kansen geven op de arbeidsmarkt want ze werden zo inzetbaarin de gehele EU!
Iets verderop in hetzelfde praatje vertelde ze over een Suriname-reis voor een aantal medewerkers. Ik vroeg haar naar de relatie tussen die twee: Suriname is toch geen lid van de EU?
Ze antwoordde met een vage opmerking en vervolgde vrijwel onmiddellijk met de suggestie dat ik, omdat ik in de ICT-sectie werkte, ik misschien wel mee kon profiteren van dat snoepreisje.
Uiteraard gebruikte ze het woord snoepreisje niet.
Kritiek pareren met de suggestie dat jij ook deel kunt gaan uitmaken van de elite en genieten van de voordelen daarvan. Ik maakte eerder vergelijkbare incidenten mee in de ICT-wereld.
Het zal u niet verbazen dat ik niet naar Suriname ging…
Er is een flinke overlap met ‘hermelijnen vlooien’ en dergelijke.
Een paar jaar geleden kreeg ik van een hoogleraar in de rechten het lichtelijk verbaasd geformuleerde commentaar dat ik door mijn kritische opstelling nooit ‘vanzelfsprekend rijk‘ zou worden.
Ik ontving toen al AOW en een behoorlijk pensioen …