Bezorgde vaders

 1,50

Uitgegeven maart 2011.

Van de achterflap:

” Opgegroeid in Schiedam-West, het Utrechts Lombok of in een ‘betere’ wijk of stad. Filosoof, wiskundige, historicus of zonder opleiding. Katholiek of atheïst. Progressief of conservatief. Hun bijdragen zijn politiek-historisch, filosofisch, introspectief, direct waarden uitdrukkend of anekdotisch. Heel persoonlijk of wat afstandelijker.
Ja, de auteurs van deze bundel en de stukken die ze schreven, vertonen nogal wat verschillen, ook in stijl.

De zes mannen hebben echter twee dingen gemeen: ze zijn vader en ze vrezen dat de westerse samenleving voor hun kinderen minder vrij zal zijn. In rechtstreeks aan hen gerichte brieven leggen ze hun kinderen uit waarom ze zich zorgen maken. “

Category:

Description

Brieven aan onze kinderen.

Geschreven in de schaduw van morgen.

Deze extra ondertitel verwijst naar het gelijknamige boek van de grote Johan Huizinga. De filosoof uit de groep van auteurs schreef vier pagina’s over het waarom van die verwijzing.

Daaruit:

” Met zijn boek uit 1935 had Huizinga zich aan de diagnose van de actuele Europese cultuur gewaagd. De ondertitel van zíjn In de schaduwen van morgen luidt dan ook: Een diagnose van het geestelijk lijden van onze tijd.

Als historicus had hij hele tijdperken in ogenschouw genomen en naar hun algemene trekken en zin weergegeven.

(…) Direct in de derde zin van zijn boek verwijst Huizinga al naar de waanzin van de Eerste Wereldoorlog. Die was niet van een andere planeet op Europa neergedaald, maar was de explosieve uiting van de morele ziekte die al een lange incubatietijd achter zich had liggen.

(…) De geestelijke crisis duurt nog voort. Als een crisis niet onafwendbaar fataal is, dan is er hoop op herstel. In zijn voorrede schrijft Huizinga, die het boek aan zijn kinderen heeft opgedragen (!):
Het is mogelijk, dat velen mij op grond van deze bladzijden een pessimist zullen noemen. Ik heb slechts dit te antwoorden: ik ben een optimist.

Na deze woorden moest de Tweede Wereldoorlog nog komen, maar in 1945 -zijn sterfjaar- verschijnt nog van zijn hand Geschonden wereld, een beschouwing over de kansen op herstel van onze beschaving.

(…) Het mohammedanisme is in de visie van de schrijvers van deze brieven aan hun kinderen op zichzelf een zieke ideologie. Door de crisis waarin de Europese cultuur verkeert, scheen zij -tot voor kort?- geen weerstand tegen deze ideologie te hebben. Integendeel, velen menen zelfs, dat deze ideologie het genezende medicijn zou kunnen zijn. ”

Inhoudsopgave:

Erik Mokum *):            Groeten van Schiermonnikoog

Jaap Montfrooij:         Het pak van mevrouw Hollandt

André van Delft:          De parabel waarin wij leven

Herman Benschop *): Echte tokkies drinken geen thee

Zande *):                       De grens van het dorp

Frans Groenendijk:      Van dode leeuwen en levende jakhalzen.

*) pseudoniem