Description
Islam en angst
Er is iets met die twee. De term ‘islamofobie’ koppelt die twee begrippen aan elkaar.
Islamofobie staat letterlijk voor ‘ziekelijke angst voor islam’.
De term komt vaak naar voren in verband met kritiek op de leer van Mohammed en wanneer er in naam van de islam ergens op de wereld geweld is gepleegd.
Velen vrezen dat de aangroeiende kritiek op de leer van Mohammed onontkoombaar gevolgd zal worden door geweld tegen mensen die zichzelf moslim noemen. Men is van mening dat jongeren met mohammedaanse achtergrond en dan voornamelijk de vaak genoemde Marokkanen, door die kritiek of door het benoemen van de oververtegenwoordiging van jongens van Marokkaanse afkomst in de misdaad- en werkloosheidsstatistieken, slechter gaan presteren in het onderwijs, op de arbeidsmarkt en in de wijk.
Anderen vrezen juist dat meer invloed van het mohammedanisme onontkoombaar zal leiden tot een steeds assertievere of zelfs ronduit agressieve opstelling van de mohammedanen.
Beide groepen worden vanuit het andere kamp ervan beschuldigd dat de genoemde vrees niet meer is dan een dekmantel voor een heel andere agenda. De eerste groep wordt ervan beschuldigd te bestaan uit louter linkse extremisten die een bondgenoot zien in elke vijand van de VS en het kapitalisme. De tweede groep wordt ervan beschuldigd van racisme en/of ‘islamofobie’.De belangrijkste boodschap van het boek Islamofobie? Een nuchter antwoord is dat toch op zijn minst en allereerst die angsten onder ogen gezien moeten worden. Daarbij komen met name de angsten aan de orde van mensen die islamisering als bedreigend ervaren. Het boek is echter geschreven op een manier die het mogelijk maakt dat de belangrijkste angst in het andere kamp wat afneemt of in ieder geval toch niet toeneemt.
Velen vrezen dat de aangroeiende kritiek op de leer van Mohammed onontkoombaar gevolgd zal worden door geweld tegen mensen die zichzelf moslim noemen. Men is van mening dat jongeren met mohammedaanse achtergrond en dan voornamelijk de vaak genoemde Marokkanen, door die kritiek of door het benoemen van de oververtegenwoordiging van jongens van Marokkaanse afkomst in de misdaad- en werkloosheidsstatistieken, slechter gaan presteren in het onderwijs, op de arbeidsmarkt en in de wijk.
Anderen vrezen juist dat meer invloed van het mohammedanisme onontkoombaar zal leiden tot een steeds assertievere of zelfs ronduit agressieve opstelling van de mohammedanen.
Beide groepen worden vanuit het andere kamp ervan beschuldigd dat de genoemde vrees niet meer is dan een dekmantel voor een heel andere agenda. De eerste groep wordt ervan beschuldigd te bestaan uit louter linkse extremisten die een bondgenoot zien in elke vijand van de VS en het kapitalisme. De tweede groep wordt ervan beschuldigd van racisme en/of ‘islamofobie’.De belangrijkste boodschap van het boek Islamofobie? Een nuchter antwoord is dat toch op zijn minst en allereerst die angsten onder ogen gezien moeten worden. Daarbij komen met name de angsten aan de orde van mensen die islamisering als bedreigend ervaren. Het boek is echter geschreven op een manier die het mogelijk maakt dat de belangrijkste angst in het andere kamp wat afneemt of in ieder geval toch niet toeneemt.
In de loop van de studie voor het boek is de bezorgdheid van de auteur sterk toegenomen. Die bezorgdheid nam toe doordat bijna alle besproken angsten meer onderbouwd dan tegengesproken werden door verdere studie. Dat gold het sterkst voor de ontwikkelingen in Turkije.
De koerswijziging van dit land in de richting van het mohammedaans fundamentalisme werd al in gang gezet halverwege jaren 90 van de vorige eeuw.
De meest verontrustende ontdekking betrof de rol van de OIC. Deze Organization of the Islamic Cooperation, waarin 57 landen verenigd zijn met veel mohammedaanse inwoners, heeft een zeer uitgesproken en zeer kwalijke agenda.
Bij conflicten of tegenstellingen waarbij alleen mohammedanen betrokken zijn heeft deze organisatie niets in te brengen: wanneer ook niet-mohammedanen er bij betrokken zijn, kiest ze altijd voor de mohammedanen.
Ze zijn verenigd in hun verzet tegen de Universele Rechten van de Mens, ze zijn verenigd in hun haat tegen Israël en ze verenigen zich nu steeds meer in hun strijd tegen de vrije meningsuiting in de hele wereld wanneer die mening betrekking heeft op het mohammedanisme.
En met succes.
Hoewel het mohammedanisme het belangrijkste onderwerp is van het boek gaat het de auteur beslist niet alleen om het tegengaan van “islamisering van het vrije Westen”. Het vinden van het juiste antwoord op die bedreiging kan in zijn ogen sterk bijdragen aan de dringend noodzakelijke revitalisering van onze democratie.
