Een hard gelag
Kritische bespreking van een essay van Douglas Carswell, gepubliceerd op het platform van Ayaan Hirsi Ali.
In zijn tekst heeft Carswell het onder andere over Ibn Taymiyya als de man die de oorspronkelijke, jihadistisch invulling van de leer van Mohammed als het ware bezegelde. Maar hij gebruikt die term ‘originele’ niet. Ook met betrekking tot die man had hij – eventueel via Ayaan zelf – zich goed kunnen baseren op Nederlands werk.
De onvolprezen Machteld Allan schreef een boek over die Taymiyya met de titel ‘Bid, Vecht en Heers’. Een extreem veelzeggend citaat van die man. Lees haar boek!
Uitgeschreven tekst van de video:
“ Al meer dan 21 jaar – en daar bedoel ik dus mee: nog vóór dat Theo van Gogh vermoord werd – was ik een bewonderaar van Ayaan Hirsi Ali.
Ik ben zelf fel anti-misogynist en heel islamkritisch dus ik ben blij dat zij tijdig Nederland wist te ontvluchten naar Amerika en dat ze daar inmiddels een platform heeft opgezet getiteld Courage Media. Een platform waar ik ook betalend lid van geworden ben.
Op dat platform schrijft een flink aantal mensen en een van hen is Douglas Carswell.
Recent schreef hij een vrij lang stuk, met de opvallende titel What makes Islam different?
Nu is die vraag natuurlijk retorisch bedoeld maar een beetje een apart trekje van mij is dat ik ook retorische vragen graag beantwoord.
En helemaal in dit geval, omdat het wel lijkt alsof dat essay van meneer Carswell de reden geweest is dat ik mijn boek 49-49 gepubliceerd heb!
Dat is niet waar, maar ik moest dus eigenlijk wel een reactie schrijven.
En dat heb ik gedaan en dit verhaal is eigenlijk een Nederlandse versie van de reactie die ik daar ging plaatsen.
Ook vóór de avonturen van Ayaan hier in Nederland, speelde Nederland eigenlijk al relatief lange tijd een onevenredig grote rol in het aanpakken van de uitdagingen waar de islam de wereld mee confronteert.
En die problematiek die stamt van het jaar nul van de mohammedaanse jaartelling!
Letterlijk. Hun eigen jaartelling. Die begint niet met zijn geboorte, zijn dood of het begin van zijn prediken. Nee, het officiële begin van die leer is het moment dat Mohammed met een aantal van zijn getrouwen vluchtte van Mekka naar Medina.
Het moment dat hij koos voor de gewelddadige overname van de macht op het Arabische schiereiland en eigenlijk in de hele wereld die toen en daar bekend was.
Waarom Nederland die belangrijke rol speelde heeft twee redenen.
In de eerste plaats was daar meneer Snouck Hurgronje, echt een aparte man wel, ik besteedde enige tijd geleden nog een uitgebreide Engelse tekst aan hem hier op de site, getiteld ‘Cowardice as a virue’. Zie link onderaan.
Die meneer liet de voorhuid van zijn piemel afsnijden omdat hij per se heel direct kennis wilde maken met de leer van Mohammed en de praktijk van die leer in die tijd: eind 19e eeuw. En die opzet slaagde. Hij schreef enkele boeken getiteld Mekka.
Het is wel interessant om daarbij te te noteren – heel veel mensen vergeten dat – dat in die tijd, einde 19e eeuw, het Koninkrijk Nederland meer inwoners telde dan het Ottomaanse Rijk!
Dat is één, meneer Snouck Hurgronje.
De andere reden is dat twee jaar vóór Theo van Gogh Pim Fortuyn al vermoord was. De dader loopt gewoon op vrije voeten rond zoals we hier in Nederland en ook wel in Vlaanderen, weten.
Deze Volkert vermoordde naar eigen zeggen Pim Fortuyn vanwege diens standpunt over bont. Maar de haat in Nederland tegen Pim Fortuyn werd natuurlijk gevoed door zijn zeer duidelijke standpunten over islam en immigratie. Er is geen twijfel over mogelijk dat dat de reden was waarom hij zo gehaat werd en dat hij op de golf van die haat ook vermoord is.
Met mijn nadruk op het officiële begin van de mohammedaanse jaartelling heb ik indirect al een heel belangrijke kritiek geformuleerd richting Carswell.
Hij doet het namelijk, helemaal aan het begin van zijn stuk al, voorkomen alsof de narigheid van de mohammedaanse leer niet begon met Mohammed zelf en die vlucht van Mekka naar Medina, maar pas later toen de stroming der Mutazilieten een beetje fatsoen en menselijke rede probeerden in te brengen in de mohammedaanse leer. Die poging mislukte en de suggestie dat (pas) in reactie op die inspanningen de islam zo akelig werd, daar klopt geen barst van. Echt niet.
Een belangrijk kritiekpunt op dat stuk van meneer Carswell, maar niet mijn belangrijkste.
Het belangrijkste is dat hij in zijn titel ‘Why is Islam different?’ er niet bij zet, verschillend van wat? Eigenlijk een heel rare vraagstelling.
In mijn boek 49-49 ga ik juist wel ik in op verschillen zowel als overeenkomsten tussen enerzijds islam en anderzijds andere religies met name die andere twee die ook wel als Abrahamitisch worden aangeduid: het jodendom en het christendom.
Wanneer u, net als ik, de islam aanduidt als de leer van Mohammed dan zou u de Joodse leer kunnen aanduiden als de leer van Mozes, of eventueel van Maimonides.
En volgens dezelfde benaderingswijze zou je dan het christendom kunnen aanduiden als de leer van Jezus Christus, of misschien van de paus, of van die aparte ‘apostel’ Paulus. Of van Constantijn: die beruchte keizer Constantijn!
De meest genoemde persoon in de grondteksten van alle drie die Abrahamitische religies is, daar is geen enkele twijfel over mogelijkheid: Mozes. En die Mozes, die was extreem misogien, extreem vrouwvijandig. Ook daarover is geen twijfel over mogelijk. Je kunt er over liegen natuurlijk, maar als je eerlijk die teksten bekijkt, dan is daar geen twijfel over mogelijk.
En eigenlijk in het verlengde daarvan komt mijn weerzin voor die tekst van meneer Carswell vooral voort uit zijn lovende verhaal over Thomas van Aquino. Die man heeft ten onrechte een hele goede naam. Aquino noemde vrouwen ‘passieve vaten’. Vaten waarin de kinderen van die mannen konden groeien. Die kwalificatie is geen haar minder vrouwvijandig als die van de Koran.
Eigenlijk is mijn belangrijkste boodschap dat het christendom een fatsoenlijke religie is GEWORDEN.
En dat is die geworden vooral dankzij Amerikanen en dan met name die beroemde Harriet Beecher Stowe, haar naam is niet zo beroemd, maar de naam van haar boek, Oom Tom, de hut van Oom Tom, die is bekender.
Indien je dat niet erkent, dat die verschuiving heeft plaatsgevonden, dat de fatsoenering van het christendom vooral een Amerikaanse zaak was, in heel belangrijke mate opgestart door een vrouw, ja dan heb je eigenlijk als christendom niet veel bij te dragen aan het onschadelijk maken van de leer van Mohammed.
Een Engelstalige versie van deze tekst bood ik aan op het platform van Ayaan Hirsi Ali, Courage Media‘ maar helaas: Courage Media ontbreekt het aan de moed om het te publiceren.
Aanvankelijk bedacht ik dat ze er misschien wel even wat langer mee zouden tobben. Mijn kritiek is immers best pittig, maar inmiddels is het al zo’n drie weken geleden dat ik mijn reactie aanbood en nog steeds is het niet geplaatst.
Mijn gelijk kon niet pijnlijker worden onderschreven.
Maar we moeten wel erkennen dat we te maken hebben met het feit dat veel christenen atheïsme als een groter gevaar beschouwen dan het mohammedanisme.
Courage Media heeft geen weerwoord. Dat is een hard gelag voor iedereen die serieus voor vrouwenrechten opkomt en islamkritisch is. “
De presentatie van mijn Engelstalige boek ’49:49′; The Emperor’s Old Rags begon ik met verwijzen naar dezelfde Snouck Hurgronje.