Voor mijn eerste solo-presentatie (zie aankondiging onderaan dit stuk) van schilderijen van mijn hand in Hengelo, nodig ik ook curatoren / conservators van musea uit. Ik kwam zo ook terecht op de website van het Rijksmuseum Twenthe en ik schrok van de afbeelding die ik hierboven heb weergegeven.
Niet van dat plaatje van die vrouw in die boom maar van de tekst eronder.
In een van de zalen van het museum is nu een tentoonstelling te zien onder getiteld ‘Male gaze vs. female gaze‘. Deze maakt deel uit van een permanente (!) tentoonstelling onder het motto: ‘Ik, de ander & de aarde‘
In de eigen beschrijving van het museum lezen we de merkwaardige zin: “Eeuwenlang werden vrouwen door heteroseksuele mannelijke kunstenaars afgebeeld als verleidelijke en passieve figuren“.
Een bizarre bewering! In de Gouden Eeuw bijvoorbeeld -om er maar een te noemen- waren sowieso de meeste afgebeelde vrouwen aristocratische dames die helemaal niet verleidelijk werden afgebeeld en die even passief zijn afgebeeld als de meeste mannelijke aristocraten. Daarnaast wordt ook nog eens gesuggereerd dat homoseksuele kunstenaars en -al dan niet lesbische- vrouwelijke kunstenaars dat niet deden!
Maar waar ik dus echt van schrok, was de erop volgende zin:
Hiertegenover staan werken van niet-mannelijke kunstenaars, die …
In het kader van de museale aandacht voor de uitgebeelde (!) positie van vrouwen in het verleden, wordt lippendienst bewezen aan die weerzinwekkende, misogyne transgender ideologie die vrouwen praktisch herdefinieert als ‘niet-mannen’.
Möllerwerf, Hengelo
Op die solo-presentatie ‘onthul’ ik mijn twee nieuwste schilderijen.
Het ene is een eerbetoon aan Johan van Oldenbarnevelt. Het tweede een eerbetoon aan vrouwelijkheid en ouderschap.